| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
متن و ترجمه جزء سی قرآن مجید
قرائت جزء سی قرآن -تحدیر – معتز آقایی
جزء ۳۰
سوره ۷۸: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درباره چه چیز از یکدیگر مىپرسند (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
عَمَّ یَتَسَاءلُونَ ﴿۱﴾
از آن خبر بزرگ (۲) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿۲﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (۳) الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (۴) کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (۵) ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿۵﴾
آیا زمین را گهوارهاى نگردانیدیم (۶) أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (۷) وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾
و شما را جفت آفریدیم (۸) وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (۹) وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (۱۰) وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (۱۱) وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (۱۲) وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (۱۳) وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (۱۴) وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (۱۵) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (۱۶) وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (۱۷) إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿۱۷﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (۱۸) یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (۱۹) وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (۲۰) وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (۲۱) إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (۲۲) لِلْطَّاغِینَ مَآبًا ﴿۲۲﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (۲۳) لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (۲۴) لَّا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾
جز آب جوشان و چرکابهاى (۲۵) إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (۲۶) جَزَاء وِفَاقًا ﴿۲۶﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (۲۷) إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (۲۸) وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿۲۸﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آوردهایم (۲۹) وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿۲۹﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمىافزاییم (۳۰) فَذُوقُوا فَلَن نَّزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (۳۱) إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾
باغچهها و تاکستانها (۳۲) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾
و دخترانى همسال با سینههاى برجسته (۳۳) وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾
و پیالههاى لبالب (۳۴) وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾
در آنجا نه بیهودهاى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (۳۵) لَّا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿۳۵﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (۳۶) جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا ﴿۳۶﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (۳۷) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مىایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (۳۸) یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَهُ صَفًّا لَّا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (۳۹) ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دستخویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (۴۰) إِنَّا أَنذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾
سوره ۷۹: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (۲) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بىمانند] شناکنان شناورند (۳) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرندهاند (۴) فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مىکنند (۵) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (۶) یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَهُ ﴿۶﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد (۷) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَهُ ﴿۷﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (۸) قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَهٌ ﴿۸﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (۹) أَبْصَارُهَا خَاشِعَهٌ ﴿۹﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمىگردیم (۱۰) یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَهِ ﴿۱۰﴾
آیا وقتى ما استخوانریزههاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مىگیریم] (۱۱) أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَّخِرَهً ﴿۱۱﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیانآور است (۱۲) قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّهٌ خَاسِرَهٌ ﴿۱۲﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (۱۳) فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَهٌ وَاحِدَهٌ ﴿۱۳﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (۱۴) فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَهِ ﴿۱۴﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵) هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶) إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (۱۷) اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (۱۸) فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَى أَن تَزَکَّى ﴿۱۸﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (۱۹) وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (۲۰) فَأَرَاهُ الْآیَهَ الْکُبْرَى ﴿۲۰﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (۲۱) فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (۲۲) ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿۲۲﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (۲۳) فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴) فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (۲۵) فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَهِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (۲۶) إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَهً لِّمَن یَخْشَى ﴿۲۶﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر استیا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (۲۷) أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿۲۷﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (۲۸) رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (۲۹) وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (۳۰) وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (۳۱) أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (۳۲) وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (۳۳) مَتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۳﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴) فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّهُ الْکُبْرَى ﴿۳۴﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (۳۵) یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (۳۶) وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى ﴿۳۶﴾
اما هر که طغیان کرد (۳۷) فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (۳۸) وَآثَرَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا ﴿۳۸﴾
پس جایگاه او همان آتش است (۳۹) فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰) وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (۴۱) فَإِنَّ الْجَنَّهَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾
در باره رستاخیز از تو مىپرسند که فرارسیدنش چه وقت است (۴۲) یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَهِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾
تو را چه به گفتگو در آن (۴۳) فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا ﴿۴۳﴾
علم آن با پروردگار تو است (۴۴) إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا ﴿۴۴﴾
تو فقط کسى را که از آن مىترسد هشدار مىدهى (۴۵) إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾
روزى که آن را مىبینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکردهاند (۴۶) کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّهً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾
سوره ۸۰: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
چهره در هم کشید و روى گردانید (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (۲) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (۳) وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿۳﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (۴) أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿۴﴾
اما آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد (۵) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾
تو بدو مىپردازى (۶) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (۷) وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿۷﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (۸) وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿۸﴾
در حالى که [از خدا] مىترسید (۹) وَهُوَ یَخْشَى ﴿۹﴾
تو از او به دیگران مىپردازى (۱۰) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (۱۱) کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَهٌ ﴿۱۱﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (۱۲) فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿۱۲﴾
در صحیفههایى ارجمند (۱۳) فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَهٍ ﴿۱۳﴾
والا و پاکشده (۱۴) مَّرْفُوعَهٍ مُّطَهَّرَهٍ ﴿۱۴﴾
به دست فرشتگانى (۱۵) بِأَیْدِی سَفَرَهٍ ﴿۱۵﴾
ارجمند و نیکوکار (۱۶) کِرَامٍ بَرَرَهٍ ﴿۱۶﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (۱۷) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿۱۷﴾
او را از چه چیز آفریده است (۱۸) مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (۱۹) مِن نُّطْفَهٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (۲۰) ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (۲۱) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (۲۲) ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿۲۲﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (۲۳) کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (۲۴) فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (۲۵) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿۲۵﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (۲۶) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (۲۷) فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾
و انگور و سبزى (۲۸) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾
و زیتون و درختخرما (۲۹) وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾
و باغهاى انبوه (۳۰) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾
و میوه و چراگاه (۳۱) وَفَاکِهَهً وَأَبًّا ﴿۳۱﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (۳۲) مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۲﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (۳۳) فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّهُ ﴿۳۳﴾
روزى که آدمى از برادرش (۳۴) یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿۳۴﴾
و از مادرش و پدرش (۳۵) وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿۳۵﴾
و از همسرش و پسرانش مىگریزد (۳۶) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿۳۶﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد (۳۷) لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿۳۷﴾
در آن روز چهرههایى درخشانند (۳۸) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَهٌ ﴿۳۸﴾
خندان [و] شادانند (۳۹) ضَاحِکَهٌ مُّسْتَبْشِرَهٌ ﴿۳۹﴾
و در آن روز چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته (۴۰) وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَهٌ ﴿۴۰﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (۴۱) تَرْهَقُهَا قَتَرَهٌ ﴿۴۱﴾
آنان همان کافران بدکارند (۴۲) أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَهُ الْفَجَرَهُ ﴿۴۲﴾
سوره ۸۱: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (۲) وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (۳) وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴) وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (۵) وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (۶) وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (۷) وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (۸) وَإِذَا الْمَوْؤُودَهُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
به کدامین گناه کشته شده است (۹) بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (۱۰) وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (۱۱) وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (۱۲) وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (۱۳) وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (۱۴) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵) فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (۱۶) الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿۱۶﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷) وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (۱۸) وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۱۹﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (۲۰) ذِی قُوَّهٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿۲۰﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (۲۱) مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿۲۱﴾
و رفیق شما مجنون نیست (۲۲) وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (۲۳) وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿۲۳﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (۲۴) وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿۲۴﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (۲۵) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿۲۵﴾
پس به کجا مىروید (۲۶) فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (۲۷) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿۲۷﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (۲۸) لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿۲۸﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (۲۹) وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿۲۹﴾
سوره ۸۲: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿۱﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (۲) وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (۳) وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (۴) وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (۵) عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶) یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿۶﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (۷) الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿۷﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (۸) فِی أَیِّ صُورَهٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿۸﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (۹) کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿۹﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰) وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿۱۰﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱) کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿۱۱﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (۱۲) یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (۱۳) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۱۳﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (۱۴) وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿۱۴﴾
روز جزا در آنجا درآیند (۱۵) یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿۱۵﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶) وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿۱۶﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (۱۷) وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۱۷﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (۱۸) ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۱۸﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹) یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾
سوره ۸۳: المطففین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
واى بر کمفروشان (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ ﴿۱﴾
که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند (۲) الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾
و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند (۳) وَإِذَا کَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿۳﴾
مگر آنان گمان نمىدارند که برانگیخته خواهند شد (۴) أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿۴﴾
[در] روزى بزرگ (۵) لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿۵﴾
روزى که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پاى ایستند (۶) یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۶﴾
نه چنین است [که مىپندارند] که کارنامه بدکاران در سجین است (۷) کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿۷﴾
و تو چه دانى که سجین چیست (۸) وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿۸﴾
کتابى است نوشتهشده (۹) کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۹﴾
واى بر تکذیبکنندگان در آن هنگام (۱۰) وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿۱۰﴾
آنان که روز جزا را دروغ مىپندارند (۱۱) الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۱۱﴾
و جز هر تجاوزپیشه گناهکارى آن را به دروغ نمىگیرد (۱۲) وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿۱۲﴾
[همان که] چون آیات ما بر او خوانده شود گوید [اینها] افسانههاى پیشینیان است (۱۳) إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
نه چنین است بلکه آنچه مرتکب مىشدند زنگار بر دلهایشان بسته است (۱۴) کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۱۴﴾
زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (۱۵) کَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾
آنگاه به یقین آنان به جهنم درآیند (۱۶) ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ ﴿۱۶﴾
سپس [به ایشان] گفته خواهد شد این همان است که آن را به دروغ مىگرفتید (۱۷) ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾
نه چنین است در حقیقت کتاب نیکان در علیون است (۱۸) کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿۱۸﴾
و تو چه دانى که علیون چیست (۱۹) وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿۱۹﴾
کتابى است نوشتهشده (۲۰) کِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۲۰﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند کرد (۲۱) یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾
براستى نیکوکاران در نعیم [الهى] خواهند بود (۲۲) إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۲۲﴾
بر تختها [نشسته] مىنگرند (۲۳) عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿۲۳﴾
از چهرههایشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىیابى (۲۴) تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَهَ النَّعِیمِ ﴿۲۴﴾
از بادهاى مهر شده نوشانیده شوند (۲۵) یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ ﴿۲۵﴾
[بادهاى که] مهر آن مشک است و در این [نعمتها] مشتاقان باید بر یکدیگر پیشى گیرند (۲۶) خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾
و ترکیبش از [چشمه] تسنیم است (۲۷) وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ ﴿۲۷﴾
چشمهاى که مقربان [خدا] از آن نوشند (۲۸) عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾
[آرى در دنیا] کسانى که گناه مىکردند آنان را که ایمان آورده بودند به ریشخند مىگرفتند (۲۹) إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُواْ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿۲۹﴾
و چون بر ایشان مىگذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مىکردند (۳۰) وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾
و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمىگشتند به شوخطبعى مىپرداختند (۳۱) وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَکِهِینَ ﴿۳۱﴾
و چون مؤمنان را مىدیدند مىگفتند اینها [جماعتى] گمراهند (۳۲) وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾
و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند (۳۳) وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿۳۳﴾
و[لى] امروز مؤمنانند که بر کافران خنده مىزنند (۳۴) فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُواْ مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿۳۴﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مىکنند (۳۵) عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ ﴿۳۵﴾
[تا ببینند] آیا کافران به پاداش آنچه مىکردند رسیدهاند (۳۶) هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
سوره ۸۴: الانشقاق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿۱﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (۲) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾
و آنگاه که زمین کشیده شود (۳) وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾
و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهى شود (۴) وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿۴﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنین] سزد (۵) وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾
اى انسان حقا که تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد (۶) یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿۶﴾
اما کسى که کارنامهاش به دست راستش داده شود (۷) فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿۷﴾
بزودىاش حسابى بس آسان کنند (۸) فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿۸﴾
و شادمان به سوى کسانش باز گردد (۹) وَیَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾
و اما کسى که کارنامهاش از پشتسرش به او داده شود (۱۰) وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾
زودا که هلاک [خویش] خواهد (۱۱) فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾
و در آتش افروخته درآید (۱۲) وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿۱۲﴾
او در [میان] خانواده خود شادمان بود (۱۳) إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾
او مىپنداشت که هرگز برنخواهد گشت (۱۴) إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن یَحُورَ ﴿۱۴﴾
آرى در حقیقت پروردگارش به او بینا بود (۱۵) بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿۱۵﴾
نه نه سوگند به شفق (۱۶) فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (۱۷) وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود (۱۸) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾
که قطعا از حالى به حالى برخواهید نشست (۱۹) لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿۱۹﴾
پس چرا آنان باور نمىدارند (۲۰) فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾
و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود چهره بر خاک نمىسایند (۲۱) وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾
[نه] بلکه آنان که کفر ورزیدهاند تکذیب مىکنند (۲۲) بَلِ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُکَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾
و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (۲۳) وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿۲۳﴾
پس آنان را از عذابى دردناک خبر ده (۲۴) فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۲۴﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کردهاند که آنان را پاداشى بىمنتخواهد بود (۲۵) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾
سوره ۸۵: البروج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان آکنده ز برج (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾
و به روز موعود (۲) وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿۲﴾
و به گواه و مورد گواهى (۳) وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿۳﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق (۴) قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿۴﴾
همان آتش مایهدار [و انبوه] (۵) النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿۵﴾
آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (۶) إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿۶﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مىآوردند گواه بودند (۷) وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿۷﴾
و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (۸) وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿۸﴾
همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (۹) الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿۹﴾
کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکردهاند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (۱۰) إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿۱۰﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (۱۱) إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿۱۱﴾
آرى عقاب پروردگارت سختسنگین است (۱۲) إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿۱۲﴾
هم اوست که [آفرینش را] آغاز مىکند و بازمىگرداند (۱۳) إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿۱۳﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (۱۴) وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿۱۴﴾
صاحب ارجمند عرش (۱۵) ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿۱۵﴾
هر چه را بخواهد انجام مىدهد (۱۶) فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿۱۶﴾
آیا حدیث [آن] سپاهیان (۱۷) هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿۱۷﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد (۱۸) فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿۱۸﴾
[نه] بلکه آنان که کافر شده‌اند در تکذیباند (۱۹) بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿۱۹﴾
با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (۲۰) وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِیطٌ ﴿۲۰﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است (۲۱) بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ ﴿۲۱﴾
که در لوحى محفوظ است (۲۲) فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿۲۲﴾
سوره ۸۶: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (۲) وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾
آن اختر فروزان (۳) النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴) إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (۵) فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾
از آب جهندهاى خلق شده (۶) خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿۶﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مىآید (۷) یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸) إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (۹) یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰) فَمَا لَهُ مِن قُوَّهٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
سوگند به آسمان بارشانگیز (۱۱) وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (۱۲) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾
و آن شوخى نیست (۱۴) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾
آنان دست به نیرنگ مىزنند (۱۵) إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿۱۵﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مىزنم (۱۶) وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿۱۶﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷) فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿۱۷﴾
سوره ۸۷: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (۲) الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿۲﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (۳) وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿۳﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (۴) وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (۵) فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿۵﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (۶) سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿۶﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (۷) إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿۷﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (۸) وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿۸﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (۹) فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿۹﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (۱۰) سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿۱۰﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد (۱۱) وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿۱۱﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (۱۲) الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿۱۲﴾
آنگاه نه در آن مىمیرد و نه زندگانى مىیابد (۱۳) ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿۱۳﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (۱۴) قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿۱۴﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (۱۵) وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿۱۵﴾
لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید (۱۶) بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاهَ الدُّنْیَا ﴿۱۶﴾
با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (۱۷) وَالْآخِرَهُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿۱۷﴾
قطعا در صحیفههاى گذشته این [معنى] هست (۱۸) إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۸﴾
صحیفههاى ابراهیم و موسى (۱۹) صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿۱۹﴾
سوره ۸۸: الغاشیه
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا خبر غاشیه به تو رسیده است (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَهِ ﴿۱﴾
در آن روز چهرههایى زبونند (۲) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَهٌ ﴿۲﴾
که تلاش کرده رنج [بیهوده] بردهاند (۳) عَامِلَهٌ نَّاصِبَهٌ ﴿۳﴾
[ناچار] در آتشى سوزان درآیند (۴) تَصْلَى نَارًا حَامِیَهً ﴿۴﴾
از چشمهاى داغ نوشانیده شوند (۵) تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَهٍ ﴿۵﴾
خوراکى جز خار خشک ندارند (۶) لَّیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ ﴿۶﴾
[که] نه فربه کند و نه گرسنگى را باز دارد (۷) لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِن جُوعٍ ﴿۷﴾
در آن روز چهرههایى شادابند (۸) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاعِمَهٌ ﴿۸﴾
از کوشش خود خشنودند (۹) لِسَعْیِهَا رَاضِیَهٌ ﴿۹﴾
در بهشت بریناند (۱۰) فِی جَنَّهٍ عَالِیَهٍ ﴿۱۰﴾
سخن بیهودهاى در آنجا نشنوند (۱۱) لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَهً ﴿۱۱﴾
در آن چشمهاى روان باشد (۱۲) فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَهٌ ﴿۱۲﴾
تختهایى بلند در آنجاست (۱۳) فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَهٌ ﴿۱۳﴾
و قدحهایى نهاده شده (۱۴) وَأَکْوَابٌ مَّوْضُوعَهٌ ﴿۱۴﴾
و بالشهایى پهلوى هم [چیده] (۱۵) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَهٌ ﴿۱۵﴾
و فرشهایى [زربفت] گسترده (۱۶) وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَهٌ ﴿۱۶﴾
آیا به شتر نمىنگرند که چگونه آفریده شده (۱۷) أَفَلَا یَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾
و به آسمان که چگونه برافراشته شده (۱۸) وَإِلَى السَّمَاء کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾
و به کوهها که چگونه برپا داشته شده (۱۹) وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده است (۲۰) وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾
پس تذکر ده که تو تنها تذکردهندهاى (۲۱) فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکِّرٌ ﴿۲۱﴾
بر آنان تسلطى ندارى (۲۲) لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ ﴿۲۲﴾
مگر کسى که روى بگرداند و کفر ورزد (۲۳) إِلَّا مَن تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿۲۳﴾
که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (۲۴) فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿۲۴﴾
در حقیقت بازگشت آنان به سوى ماست (۲۵) إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿۲۵﴾
آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (۲۶) ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿۲۶﴾
سوره ۸۹: الفجر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به سپیدهدم (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
و به شبهاى دهگانه (۲) وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾
و به جفت و تاق (۳) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾
و به شب وقتى سپرى شود (۴) وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿۴﴾
آیا در این براى خردمند [نیاز به] سوگندى [دیگر] است (۵) هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِّذِی حِجْرٍ ﴿۵﴾
مگر ندانستهاى که پروردگارت با عاد چه کرد (۶) أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿۶﴾
با عمارات ستوندار ارم (۷) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾
که مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸) الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿۸﴾
و با ثمود همانان که در دره تختهسنگها را مىبریدند (۹) وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾
و با فرعون صاحب خرگاهها [و بناهاى بلند] (۱۰) وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾
همانان که در شهرها سر به طغیان برداشتند (۱۱) الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾
و در آنها بسیار تبهکارى کردند (۱۲) فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾
[تا آنکه] پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت (۱۳) فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾
زیرا پروردگار تو سخت در کمین است (۱۴) إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾
اما انسان هنگامى که پروردگارش وى را مىآزماید و عزیزش مىدارد و نعمت فراوان به او مىدهد مىگوید پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
و اما چون وى را مىآزماید و روزىاش را بر او تنگ مىگرداند مىگوید پروردگارم مرا خوار کرده است (۱۶) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
ولى نه بلکه یتیم را نمىنوازید (۱۷) کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿۱۷﴾
و بر خوراک[دادن] بینوا همدیگر را بر نمىانگیزید (۱۸) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۱۸﴾
و میراث [ضعیفان] را چپاولگرانه مىخورید (۱۹) وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا ﴿۱۹﴾
و مال را دوست دارید دوست داشتنى بسیار (۲۰) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
نه چنان است آنگاه که زمین سخت در هم کوبیده شود (۲۱) کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿۲۱﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آیند (۲۲) وَجَاء رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است که انسان پند گیرد و[لى] کجا او را جاى پندگرفتن باشد (۲۳) وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿۲۳﴾
گوید کاش براى زندگانى خود [چیزى] پیش فرستاده بودم (۲۴) یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿۲۴﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذابکردن او عذاب نکند (۲۵) فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
و هیچ کس چون دربندکشیدن او دربند نکشد (۲۶) وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
اى نفس مطمئنه (۲۷) یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ﴿۲۷﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸) ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَهً مَّرْضِیَّهً ﴿۲۸﴾
و در میان بندگان من درآى (۲۹) فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿۲۹﴾
و در بهشت من داخل شو (۳۰) وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿۳۰﴾
سوره ۹۰: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به این شهر (۱)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾
و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى (۲) وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾
سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد (۳) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾
براستى که انسان را در رنج آفریدهایم (۴) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿۴﴾
آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت (۵) أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾
گوید مال فراوانى تباه کردم (۶) یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿۶﴾
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است (۷) أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾
آیا دو چشمش ندادهایم (۸) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ ﴿۸﴾
و زبانى و دو لب (۹) وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿۹﴾
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (۱۰) وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿۱۰﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود (۱۱) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ ﴿۱۱﴾
و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست (۱۲) وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَهُ ﴿۱۲﴾
بندهاى را آزادکردن (۱۳) فَکُّ رَقَبَهٍ ﴿۱۳﴾
یا در روز گرسنگى طعامدادن (۱۴) أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ ﴿۱۴﴾
به یتیمى خویشاوند (۱۵) یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ ﴿۱۵﴾
یا بینوایى خاکنشین (۱۶) أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ ﴿۱۶﴾
علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کردهاند (۱۷) ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَهِ ﴿۱۷﴾
اینانند خجستگان (۱۸) أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿۱۸﴾
و کسانى که به انکار نشانههاى ما پرداختهاند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹) وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿۱۹﴾
بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد (۲۰
لطفا انتقاد ََ دیدگاه یا درخواست طرح توجیهی خود را ثبت کنید